okuduğunuz kitaplardan sevdiğiniz satırlar..

'aşk başkasında değil, kendimizdedir.onu biz uyandırırız.ama uyanması için bir başkasına ihtiyaç duyarız.' paulo coelho~on bir dakika


'nehir alışkındır karmaşaya, deli dolu akışa. zaten çağlamak için bahane arar ya, hızlı yaşar, çabuk taşar. atılan taşı içine alır; benimser, sindirir ve sonra da unutur kolaylıkla. karışıklık onun doğasında var, ne de olsa. ha bir eksik ha bir fazla.

gel gelelim göl hazır değildir böyle aniden dalgalanmaya. tek bir taş bile yeter onu altüst etmeye, tá dibinden sarsmaya. göl taşla buluştuktan sonra bir daha asla eskisi gibi olmaz, olamaz.' elif şafak~aşk

'allah aşkı derya deniz gibidir.
kendi meşrebince her insan ondan su alır.
fakat kimin ne kadar su alacağı kabının büyüklüğüne bağlıdır.
kiminin kabı fıçıdır, kiminin kova; kiminin kırbadır,
kiminin matara.'
elif şafak ~ aşk

'ip koptuğu yerden bağlanabilir ama eskisi gibi çekmez'
murathan mungan~yüksek topuklar

'hakiki aşk kılıç yarası gibidir yara kapansada izi mutlaka kalır'
ahmet altan / kılıç yarası gibi

not: lütfen alıntının kime ait olduğunu da yazalım  

En son primavera dell amore tarafından 05 Kas 2009 11:42 tarihinde değiştirildi, toplamda 1 kere değiştirildi

sizofren aska mektup :

seni sevip hisssetmem için yanımda olman gerekmiyo ordasın ve varsın işte ilk kez acı cekmeden özlüyorum seni  

gkc demiş ki:

sizinle sevişen bir insanın aslında kiminle savaştığını bilemezsiniz, sizi öperken kimi öldürmeye çalıştığını, sizi severken kimden nefret ettiğini tahmin bile edemezsiniz.. hande altaylı-aşka şeytan karışır

evet okumuştum.. doğru valla  

'hayır,teşekkür ederim.bu kadar yeter.'
alkolle ayrılmamız böyle oldu.yeterince içmiştim.yeterince,hayatın gerçek sarhoşluğundan kaçmıştım.artık sıra şişelerden kaçmaya gelmişti.şimdiye kadar rakıyı suyla,viskiyi buzla karıştırı gibi hafifletmek için hayatı da içkiyle karıştırmıştım.ama artık hayatı sek içmenin zamanı gelmişti.babamın,"artık büyüdün.kendine de bir rakı koy!"dediği akşam geldi aklıma.biraz daha büyümüştüm.hayati ve dünyayi sek içecek kadar!..


"kimse uyandırmasın kimseyi çünkü herkes mutlu uyurken en kötü kabus bile iidir hayatın kendisinden...."


"benim sorunum,hayatı kendime yakıştıramamam oldu.ben yakışıklıydım ama o değildi!"

bkz:kinyas ve kayra  

gkc demiş ki:

kesinlikle. profilime yazdım diye çok tepki alıyorum gerçi ama olsun =)

tahmni ediyorum ama bence de 'olsun'  

bilmeyen kalmadı sanırım ama...

aşkın hiçbir sıfata tamlamaya ihtiyacı yoktur
başlı başına bir dünyadır aşk
ya tam ortasındasındır merkzinde
ya da dışındasındır hasretinde.....

elifşafak-aşk  

che :

savaşan kaybedebilir savaşmayan çoktan kaybetmiştir  

kitap okurken hep bir kalem bulundururum yanımda, çünkü öle kitaplardan bazen öle cümleler çıkar ki, hayata dair çok samimi birşey fısıldar.. 'benim cümlem' dersin sanki.. senin içinden kopup gelmiştir.. ama başkası kaleme almıştır.. o kadar yakın hissedersin o satırlara kendini..  

mucize en sevdiği çocuğudur inancın … goethe-faust  

biz tarihin ortanca çocuklarıyız. bizi bir gün milyoner olacağımıza, film yıldızı, rock yıldızı olacağımıza inandıran televizyon programlarıyla büyüdük, ama bunların hiçbiri olamayacağız. ve bu gerçek kafamıza ancak dank ediyor”.
dövüş kulubü-chuck palahniuk  

dünyada gereğinden çok kadın vardı ama,
yalnız bir teki yok / aylak adam -yusuf atılgan


bir silgi gibi tükendim ben. başkalarının yaptıklarını silmeye çalıştım:
mürekkeple yazılmışlar oysa. ben, kurşunkalem silgisiydim.
azaldığımla kaldım.. / tutunamayanlar -oğuz atay  

kalabalıklar içinde kısa ya da uzun süredir birbirini arayan iki ruh, nihayet buluştuklarında, birbirlerine uygun olduklarını, anlaştıklarını, birbirlerini anladıklarını, tek kelimeyle, birbirleriyle eş olduklarını gördüklerinde, işte o zaman aralarında, cennete de devam etmek üzere yeryüzünde başlayan, kendileri kadar saf ve tutkulu ve sonsuzluğa uzanan bir birleşme gerçekleşir. bu birleşme aşktır, aslında pek az insanın hissedebildiği, bir tür ibadet olan, sevilen kişiyi tanrılaştıran, fedakârlık ve coşkuyla beslenen ve en büyük fedakârlıkları tatlı bir zevk haline sokan gerçek aşk. işte bu, bende uyandırdığın ve benim ebedi mutsuzluğum pahasına da olsa, şimdi benim için hissetmiyorsan, bir gün mutlaka başkası için hissedeceğin aşk.

victor hugo-nişanlıya mektuplar...  

sadece ben;

kalbimi duyuyor ve insanları tanıyorum.
gördüklerimden hiçbiri gibi yaratılmamışım; yaşayanlardan hiçbiri gibi yaratılmış olmadığıma inanmak cüretini gösteriyorum.
öteki insanlardan daha iyi değilsem bile, hiç olmazsa başkayım...

j.j. rousseau  

aklımda tutabilsem keşke  

“kendilerini ölmeden ceset olarak
algılayanlar, intiharlarını başkalarının bir vasiyeti gerçekleştireceği gibi
gerçekleştirir. ölüm yaşarken vardır, olmuştur. cesedi yakarak ortadan
kaldırmak gerekir.”

nilgün marmara / kırmızı kahverengi defter